Slyppr
Słownik staronordyjski - slyppr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "slyppr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- slyppr
- adj. [sleppa, sluppu], prop. unarmed, weaponless; ek hugðumk ganga hér ór garði einn saman ok slyppr, Glúm. 375; gengu þeir á land upp slyppir, Eg. 81; gakk eigi slyppr, Fbr. 58; sumir gengu slyppir á vald biskups, Sturl. ii. 7 C, Orkn. 114; engi þorði at honum at ráða þó at hann væri s., 105; at þú bærir vápn, en færir eigi slyppr sem konur, Ísl. ii. 407; haf þú saxit í hendi, ok ver eigi s., Fbr. 58; brast sverðit sundr undir hjöltunum,—Nú kalla ek, at Hrafn sé sigraðr, er hann er s., Ísl. ii. 258.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛚᚢᛒᛒᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- prop.
- proper, properly.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Glúm.
- Víga-Glúms Saga. (D. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)