Snara
Słownik staronordyjski - snara
Znaczenie staronordyjskiego słowa "snara"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- snara
- u, f., pl. snörur, [A. S. sneare], a snare (prop. a ‘hard-twisted cord’). FmS. i. 206, MS. 623. 36; egna snöru, Grett. (in a verse), Mar.; eigi sá hann snaruna, O. H. l. 53; ek mun sitja í snörunni, FmS. vi. 13; leggja snörur fyrir e-n, ix. 309; þá fann hann í hverja snöru hann hafði gengit, Ó. H. 232: a halter, Mar.; dæma e-n til snöru, Pr. 413.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚾᛅᚱᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Podobne wpisy:
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- pl.
- plural.
- prop.
- proper, properly.
- S.
- Saga.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- O. H. L.
- Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)