Söng-hús
Słownik staronordyjski - söng-hús
Znaczenie staronordyjskiego słowa "söng-hús" (lub sǫng-hús)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- söng-hús (sǫng-hús)
- n. a choir, n. G. l. i. 348, Fms. viii. 25, ix. 18, 19, xi. 271, Eb. 10, Grág. i. 460, Vm. passim, Stat. 267; ‘sanctum sanctorum’ er vér kollum sönghús, Stj. 563; sönghúss dyrr, horn, pallr, sylla, tjald, n. G. l. i. 348, Fms. vii. 230, viii. 25. ix. 26, Bs. i. 670, Vm. 64, Sturl. ii. 125.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söng-hús może być bardziej dokładnie napisane jako sǫng-hús.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴ-ᚼᚢᛋ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)