Söng-mær
Słownik staronordyjski - söng-mær
Znaczenie staronordyjskiego słowa "söng-mær" (lub sǫng-mær)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- söng-mær (sǫng-mær)
- f. a ‘singing maid,’ a kind of bell; klukkur, söngmeyjar tvær, D. I. i. 476; Postula-klokkur ok enn söngmeyjar fimm, D. I.I.)">Bs. i. 858.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söng-mær może być bardziej dokładnie napisane jako sǫng-mær.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴ-ᛘᛅᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- D. I.
- Diplomatarium Islandicum. (J. I.)