Spönn
Słownik staronordyjski - spönn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "spönn" (lub spǫnn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo spönn może oznaczać:spönn
- spönn (spǫnn)
- f., gen. spannar, [A. S. span, sponn; Engl. span]:—a span. (from the end of the thumb to the end of the middle finger is called lang-spönn or ‘long-span;’ but that to the end of the fore-finger a stutt-spönn or minni spönn, ‘short-span’); varð þat ekki fjarri hinnar minni spannar langt, BS. i. 387; spannar (a span long) fram frá hepti, Eb. 250; tveggja spanna digra, Bær. 16; ekki meirr en alin eða spönn, BS. ii. 168; þat var spannar breitt, FS. 51: spjót spannar langt, n. G. l. i. 44.
- spönn (spǫnn)
- II. spann, a pail, Rétt. 2. 10, B. K.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego spönn może być bardziej dokładnie napisane jako spǫnn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛒᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Bær.
- Bærings Saga. (G. II.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- B. K.
- Björgynjar Kálfskinn. (J. II.)
- Rétt.
- Réttarbætr. (B. II.)