Sverja

Słownik staronordyjski - sverja

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sverja"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

Staronordyjskie słowo sverja może oznaczać:sverja

sverja
pres. sver, pl. sverjum; pret. sór, pl. sóru (also svór, FaS. iii. 393, FmS. x. 396; svóru, 416, Grág. ii. 410); subj. sœri; imperat. sver, sverða; part. svarinn. A weak pret. svarði, part. svarðr. also freq. occurs in old writers, thus, svarði, Hkr. i. 79, FaS. i. 178, Edda i. 136 (Cod. Reg., sór Cod. Worm. l. c.); þú svarðir, Gkv. 1. 21 (Bugge); svörðu, Landn. 154 (sóru, Hb. l. c.), FmS. xi. 67, Nj. 191, Grág. ii. 410 (twice); svörðusk, Mork. 207 (in a verse): but in mod. usage the strong form alone is used: [a common Teut. word; Ulf. swaran = ὀμνύναι; A. S. swerjan; Engl. swear; Germ. schwören; Dan. sværge; Swed. svärja.]
sverja
B. To swear; allir menn virðu fé sitt, ok sóru at rétt væri virt, Íb. 16; sverja eið, to swear an oath; sverja rangan eið, to swear a false oath, K. Á. 150; S. eiða, Edda l. c.; þeir svörðu eiða til lífs sér, Landn. 154; at þú eið né sverir, nema þann er saðr sé. Sdm.; gangi nú allir til mín ok sveri eiða … þá gengu allir til Flosa ok svörðu honum eiða, Nj. 191; hann svarði honum trúnaðar-eiða, Hkr. i. 79: halda lög ó-svarit, without oath, BS. i. 727.
sverja
2. with acc. to confirm by oath; sór hann lög ok réttindi þegnum sínum, FmS. x. 80; flutti hann krossinn norðr … sem hann var svarinn, as he was sworn, bound by oath, 417; var hann á hverju þingi til konungs tekinn, ok svarit honum land, FmS. iii. 42, Ó. H. 181; þeir svörðu Sveini land ok þegna, FmS. xi. 67; svarit Hákoni ok Magnúsi Noregs-konungum land ok þegnar ok æfinligr skattr af Íslandi, etc., Ann. 1262.
sverja
3. with gen.; þeir svóru þess (they made oath that), at Ísleifr biskup ok menn með honum svörðu …, Grág. ii. 410; skal hverr þeirra taka bók í hönd sér ok sverja þess allir, at …, n. G. l. i. 68; viltú S. mér þess, at þú …, Nj. 137; sór konungr þess, at …, Hom. 106; ek sver þess við Palladem, at …, Bret. 90; S. þess ina styrkustu eiða, at …, FmS. i. 189; þeir svörðu til þessa réttar, at …, Grág. ii. 410; nema hann sveri til fjórðungi minna enn sé, … sem hann hefir til svarit, … er hann sverr til, K. Þ. K. 146; S. um, konungr sór um, at þat skyldi hann vel efna, FmS. i. 113.
sverja
II. reflex. to swear oneself, get oneself sworn; sverjask e-m í bróður-stað, Mork. 207 (in a verse): recipr. to get oneself sworn in; sverjask í fóstbræðra-lag. to enter a brotherhood by mutual oath, Ó. H. 240.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᛁᚱᛁᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

A. S.
Anglo-Saxon.
Cod.
Codex.
Dan.
Danish.
Engl.
English.
f.
feminine.
freq.
frequent, frequently.
Germ.
German.
gl.
glossary.
imperat.
imperative.
l.
line.
l. c.
loco citato.
m.
masculine.
mod.
modern.
n.
neuter.
part.
participle.
pl.
plural.
pres.
present.
pret.
preterite.
S.
Saga.
subj.
subjunctive.
Swed.
Swedish.
Teut.
Teutonic.
Ulf.
Ulfilas.
v.
vide.
acc.
accusative.
etc.
et cetera.
gen.
genitive.
L.
Linnæus.
pr.
proper, properly.
recipr.
reciprocally.
reflex.
retlexive.

Prac i autorów cytowanych:

Edda
Edda. (C. I.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gkv.
Guðrúnar-kviða. (A. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Hb.
Hauks-bók. (H. IV.)
Hkr.
Heimskringla. (E. I.)
Landn.
Landnáma. (D. I.)
Mork.
Morkinskinna. (E. I.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Íb.
Íslendinga-bók. (D. I.)
K. Á.
Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
Sdm.
Sigrdrífu-mál. (A. II.)
Ann.
Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Bret.
Breta Sögur. (G. I.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
K. Þ. K.
Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back