Þausn
Słownik staronordyjski - þausn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "þausn"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- þausn
- f. [cp. þysja, þeysa, þyss], a bustle, wild fray, mélée; margar þausnir ok þrætur, Róm. 290; nær var ek þausnum þeira, I was present at their fray, Sighvat; var nú eigi þausna-laust, there was no little bustle, Fas. iii. 229; þat má kalla þausnar-vers, þrjátigi at honum ganga, that may be called a hurly-burly song, Skiða R.: in mod. usage the word remains in þjösnast, að, to chafe, rage, rave wildly; and þjösna-legr, adj. coarse, raving: þjösna-skapr, m. coarseness, ravings. From this same root, we believe, comes the mod. Norse ‘tausa,’ Dan. tös, = a romping girl, (from þausa, u, f.?)
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚦᛅᚢᛋᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- f.
- feminine.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- R.
- Rimur.
Prac i autorów cytowanych:
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Róm.
- Rómverja Saga. (E. II.)