Þausn

Słownik staronordyjski - þausn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "þausn"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

þausn
f. [cp. þysja, þeysa, þyss], a bustle, wild fray, mélée; margar þausnir ok þrætur, Róm. 290; nær var ek þausnum þeira, I was present at their fray, Sighvat; var nú eigi þausna-laust, there was no little bustle, Fas. iii. 229; þat má kalla þausnar-vers, þrjátigi at honum ganga, that may be called a hurly-burly song, Skiða R.: in mod. usage the word remains in þjösnast, að, to chafe, rage, rave wildly; and þjösna-legr, adj. coarse, raving: þjösna-skapr, m. coarseness, ravings. From this same root, we believe, comes the mod. Norse ‘tausa,’ Dan. tös, = a romping girl, (from þausa, u, f.?)

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚦᛅᚢᛋᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

adj.
adjective.
cp.
compare.
Dan.
Danish.
f.
feminine.
m.
masculine.
mod.
modern.
n.
neuter.
R.
Rimur.

Prac i autorów cytowanych:

Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Róm.
Rómverja Saga. (E. II.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back