Þöfta

Znaczenie staronordyjskiego słowa "þöfta" (lub þǫfta)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

þöfta (þǫfta)

[þóf?], a απ. λεγ., to throb, beat (?) like a pulse; sýndisk honum höndin heit, ok rauk af, ok þöftu æðarnar, the hand seemed to be warm and steamed, and the veins beat, Fas. iii. 395.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego þöfta może być bardziej dokładnie napisane jako þǫfta.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚦᚢᚠᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich