Torf-völr
Słownik staronordyjski - torf-völr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "torf-völr" (lub torf-vǫlr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- torf-völr (torf-vǫlr)
- m. [torvol, Ivar Aasen], a thin plank running along the eaves of a turf-thatched cottage, so as to prevent the earth falling down, N. G. l. i. 101, Gþl. 331.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego torf-völr może być bardziej dokładnie napisane jako torf-vǫlr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚢᚱᚠ-ᚢᚢᛚᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Ivar Aasen
- Ivar Aasen’s Dictionary, 1850.
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)