Tylft
Słownik staronordyjski - tylft
Znaczenie staronordyjskiego słowa "tylft"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- tylft
- or tylpt, f. [tólf], a number of twelve, a ‘duo-decade,’ dozen, a body of twelve, Eg. 341, Nj. 150, Fms. viii. 140, Hkr. ii. 398; fernar tylftir, þrennar tylftir, of the courts, Nj. 150, 244, Grág. i. 4, 72 (twelve being a holy number): of the sea, tylft, twelve miles, Landn. 25, Rb. 482, Bs. ii. 5. tylftar-eiðr, -kviðr, -kvöð (see eiðr, kviðr, kvöð), Gþl. 121, 547, Js. 30, K. Þ. K. 168, Landn. 89.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚢᛚᚠᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Js.
- Járnsíða. (B. III.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)