Vátta
Słownik staronordyjski - vátta
Znaczenie staronordyjskiego słowa "vátta"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- vátta
- að, mod. votta, to witness, affirm; with dat., hón váttaði því, at hón ætlaði honum alla sína eigu, Fms. i. 248; hann váttaði því, at hann væri framarr at sér enn aðrir menn, Mar.; Haraldr lét fram vitni þau er hann váttaði fyrir, at Játvarðr konungr gaf honum konungdóm ok ríki sitt, Fms. vi. 396; sem enn váttar í dag, Gþl. 46; svá sem váttar víða í sögum, Hkr. iii. 99; svá miklar tuptir sem nú vátta próvendu-hús hans, D. N. iii. 90.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛅᛏᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- dat.
- dative.
- l.
- line.
- mod.
- modern.
Prac i autorów cytowanych:
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)