Vér

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vér"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vér

pers. pron., [Goth. weis; A. S. we; O. H. G. wir; Dan. vi]:—we, passim; see also the forms vær and mér.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich