Villr
Słownik staronordyjski - villr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "villr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo villr może oznaczać:villr
- villr
- adj. [Ulf. wilþeis = ἄγριος; A. S., Engl., and Germ. wild; O. H. G. wildi; Dan.-Swed. vild]:—wild; hverfa af villum götum, from wild (false) paths, SkS. 4.
- villr
- 2. bewildered, erring, astray; þeir urðu villir á hvára hönd þeim sjór skyldi liggja, Landn. 215 (Hb.); þá ferr þú eigi villr, 625. 75; bera e-t villt upp, to report it wrong, Trist.; dag-villr, n. G. l. i. 400; villr á mörkum, FmS. iii. 56.
- villr
- 3. with gen., þá varð ek villr vega, Hm. 46; villr ertú vegarins, FaS. iii. (in a verse); en þeir villir fari sinna heimhama, Hm. 156; fara daga villt, to confuse the days, to take e. g. Thursday for Friday; also verða daga-viltr; so also átta viltr, confused as to the ‘airts’ or quarters of heaven, e. g. whether south or east.
- villr
- 4. neut., fara villt, to go astray, Fb. i. 131.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᛚᛚᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- L.
- Linnæus.
- e. g.
- exempli gratia.
- gen.
- genitive.
- neut.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hb.
- Hauks-bók. (H. IV.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)