Vökr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vökr" (lub vǫkr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vökr (vǫkr)

adj. moist; vökvir eða vátir, Stj. 98; vökva jörð, a moist soil, Stj.; vera vökrar náttúru, MS. 732. 17.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vökr może być bardziej dokładnie napisane jako vǫkr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich