Ymja
Słownik staronordyjski - ymja
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ymja"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ymja
- [? A. S. woma], pres. ym, ymr, pret. umði: to whine, cry; hann grét sárliga ek umði, Hom. 116; svá bar hann prúðliga sóttina at engi maðr heyrði hann ymja, O. H. l. 39; þá umðu þeir er á heyrðu ok hlógu at, 75: to echo, resound, ymja mun í báðum eyrum þeim er á heyrir, Stj. 433; ymr it aldna tré, Vsp.; umðu ölskálir, Akv. 34; umðu oddlár, Hkm. 8; ymðu Úlfhéðnar, howled, Fagrsk. 8, v. l. 7; ymr þjóðar-böl, BS., Rafns S. (in a verse): in mod. usage ymja is obsolete, but emja (q. v.) is in use.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛘᛁᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- q. v.
- quod vide.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Akv.
- Atla-kviða. (A. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fagrsk.
- Fagrskinna. (K. I.)
- Hkm.
- Hákonar-mál. (A. III.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- O. H. L.
- Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Vsp.
- Völuspá. (A. I.)