1 HUNGR
m., but in mod. usage neut., as in Bs. ii. 135; [Ulf. huhrus = λιμός; A. S., Engl., Dan., Swed., and Germ. hunger; O. H. G. hungar]:—hunger; hungr várn, Greg. 58; mikinn hungr, Sól. 50; fyrir hungrs sakir, Gþl. 531; seðja fenginn hungr, Al. 83; svelta hungri heill, to starve, Ls. 63; þungan hungr, Gd. 49; sinn sára hungr, Fas. ii. 222; svelta hungri heill, to starve, Ls. 62.