1 KRYFJA
pres. kryf, pret. krufði, part. krufðr and krufinn, to split, embowel; þá krufði hann hana sinn, Fms. v. 194, Fas. ii. 376 (of a fish); svá segja menn at þeir kryfði Þorgeir til hjarta, Fbr. 108; var kálfr einn skorinn ok krufðr, Fas. iii. 33, Mag. 138.