1 RISNA
u, f. (spelt ristna, Fb. i. 362, ii. 227), hospitality, munificence; r. ok örlæti, Fms. ii. 118; hann lofaði risnu Þórarins, v. 315; hvárki var nú minni rausn né risna í búinu en áðr, Band. 3; ek veit risnu þína, at þú munt taka við honum, Lv. 26; varð þeim mart talat um risnu Sveins, Orkn. 464. risnu-maðr, m. a hospitable man, Fb. ii. 227.