Slægja

Betydelsen av det fornnordiska ordet "slægja"

Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:

Fornnordiskt ord slægja kan betyda:slægja

slægja

1. ð, [slóg], to clean out fish; s. þorsk, silung, lax.

slægja

II. [slægr], metaph. to ‘clean out,’ i. e. to cheat a person or steal a thing; hann þann (the devil) fló þangat ok vildi slægja öndina frá honum, and would steal his soul from him, Niðrst. 5; hversu hann vildi pretta mik ok slægja (to entice) með sínum fagrgala, Barl. 97; s. hug e-s ok hjarta, to entice, ensnare one’s heart and mind, 150.

slægja

2. impers., eigi slægir mik hér til langvista í Noregi, it tempts me not here to linger in Norway, Grett. 206 new Ed.

slægja

3. reflex., slægjask til e-s, to grope or seek for a thing, of gain, the metaphor prob. from cleaning fish; hér er til lítils at slægjask, but little profit to be had, Lv. 46; Þórðr unni henni lítið, hafði hann mjök slægzk til fjár, Th. loved her not, and had married her for her money’s sake, Ld. 124.

slægja

2. u, f. profit; mun yðr ekki svá mikil s. at drepa mann þenna, Finnb. 350; þykkir svá mikil s. til mægða við Bolla, Ld. 186: kveðsk miklu meiri slægja (slægr, Fb. l. c.) þykkja til vináttu hans, enn í fé, Orkn. 428. slægju-lauss, adj. unprofitable, Grett. 120 A.

slægja

3. u, f. [from slá], a mown field, = slátta (q. v.), freq. in mod. usage: ó-slægja, the unmown part, in a half-mown field; siðan gékk hann út aptr á völlinn og stráði orfunum til og frá með ó-slægjunni, along the edge of the unmown part of the field, Ísl. Þóðs. i. 12.

slægja

2. plur., gjalda slægjur húskörlum sínum á haust, Fbr. 201 (of a kind of Icel. harvest-feast, at mowing time).

slægja

COMPDS: slægjuland, slægjulauss.

Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᛋᛚᛅᚴᛁᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar