1 STIK
n. pl. stakes, piles, which in times of war were driven in the mouths of rivers, inlets, and along the shore; stiknðu Gautar Gautelfi, at konungr skyldi eigi mega leggja skipum sínum upp í landit, Haraldr konungr lagðisk við stikin, Hkr. i. 92 (see also the verse); þeir lögðu at landi við stikin, Fms. vii. 188; uppi við stikin, 256; þeir hjuggu tengslin frá stikunum, 259: sing., þar gengr Sjólfr til er stikat er, a stake for shooting, Fas. ii. 266.