Sverfa
Fornnordisk Ordbok - sverfa
Betydelsen av det fornnordiska ordet "sverfa"
Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:
- sverfa
- sverf; pret. svarf, pl. surfu: part. sorfinn; [Ulf. af-swairban = ἐξαλείφειν, ἐκμάσσειν; Engl. swerve; Dutch swerven; Swed. swerfva]:—to file; járn sorfit, Stj. 160; sverfr hann, 158; svarf hann með snarpri þél, Bs. i. 237; sverfa til stáls, to ‘file to the steel’ to the core, i. e. to fight it out to the last; kvað þá verða at s. til stáls með þeim, Fms. vii. 244; láta þá til stáls sverva með þeim, Ó. H. 41; ok láta s. til stáls með ykkr bræðrum, Fb. ii. 122, Orkn. 234, 428: sverfr at, it presses hard; er í kreppingar kemr ok at sverfr, Fms. iv. 147.
Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᛋᚢᛁᚱᚠᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar
Förkortningar som används:
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gl.
- glossary.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- part.
- participle.
- pl.
- plural.
- pret.
- preterite.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
Verk & författare citerade:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)