Syngja
Fornnordisk Ordbok - syngja
Betydelsen av det fornnordiska ordet "syngja"
Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:
Fornnordiskt ord syngja kan betyda:syngja
- syngja
- pres. syng; pret. saung or söng, pl. sungu; subj. syngi; imperat. syng, syngdu; part. sunginn; older syngva, and then even sounded singva, as seen from rhymes, þings, singva., Eb. 27 new Ed. l. 24, in a verse of the 10th century: [Ulf. siggwan = ἄδειν; A. S. and O. H. G. singan; Engl. sing; Dan. synge; Swed. and early Dan. sjunga]:—to sing, prop. to ring, clash, of metals, weapons; to whistle, of wind, or the like; hurð syngr í lási, FmS. iii. 67; syngr í atgeirinum, Nj. 44, 119; bítia þat sverð, nema sjálfum þér syngvi um höfði, Hkv. 2; (örvar) sungu á mínum skjaldi, Eb. (in a verse); sverð saung of vanga mér, Kormak; það syngr í reiðanum, syngr í böndum, of the rigging of a ship in a storm, see Lex. Poët.: of the swan’s single sad note, syngi, syngi svanir mínir.
- syngja
- II. to sing, in tunes; sungu ok slungu snúðga steini, GS. (of the maids at a hand-mill); S. sálm, to sing a hymn.
- syngja
- 2. in an eccl. sense; S. messu, to sing the mass, Nj. 157; prestr á eigi at syngva fleiri messur enn tvær, K. Þ. K. 21 new Ed.; S. messu heiman, BS. i. 440; um morguninn er sungnar vóru tíðir, FmS. x. 10; ok sungu upp responsorium, 15; S. psaltara, BS. i. 74, FmS. xi. 274; syngja tíðir, to chant the ‘hours,’ passim: absol. to officiate in a mass, þar söng prestr sá er Þrándr hét, FmS. ix. 232; þangat söng haun einn hátíðar-dag, BS. i. 435: spec. phrases, S. e-n til moldar, ‘to sing a person into the earth,’ to perform the funeral rites; þeim lærðum manni er mik syngr til moldar gef ek þrjú kúgildi, Dipl. iv. 8; syngja yfir e-m, to sing over one, i. e. to sing the burial service; syngja yfir líki, þær tiðir er til byrjar, n. G. l. i. 16, and so in mod. usage (yfir-söngr); also of the sick, FmS. vii. 39; S. e-n í bann (bannsyngja), to chant an excommunication, BS. i. 768.
- syngja
- III. pasS., þann tíma er söngst óttu-söngr, FmS. vii. 310; þá er messa syngst, Am. 101; skal syngjast messa, Dipl. i. 10; syngjandi sálu-messa, iv. 8.
Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᛋᚢᚾᚴᛁᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar
Förkortningar som används:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gl.
- glossary.
- imperat.
- imperative.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- part.
- participle.
- pl.
- plural.
- prop.
- proper, properly.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- S.
- Saga.
- subj.
- subjunctive.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
- absol.
- absolute, absolutely.
- eccl.
- ecclesiastical.
- i. e.
- id est.
- L.
- Linnæus.
- mod.
- modern.
- spec.
- specially.
- m.
- masculine.
- pass.
- passive.
Verk & författare citerade:
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkv.
- Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
- Lex. Poët.
- Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Gs.
- Grótta-söngr. (A. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Dipl.
- Diplomatarium. (J. I.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)