1 TÁKN
n., also teikn, [Ulf. taikns = σημειον; Engl. token; A. S. tûcen; Germ. zeichen; Dan. tegn]:—a token, mark; krossa ok öll heilög tákn, Nj. 167; at vér megim betr skilja t́kn hennar, Hom. 51: a zodiacal sign, Barl. 132, Stj. 15.
2 TÁKN
2. a token, wonder; göra mörg tákn, to work wonders, 625. 30; tákn þau er sögð vóru frá Ólafi konungi, Fms. v. 104; tákn hennar, Hom. 51; tákn ok stórmerki, passim.