a, m. [mega], a helpless one, who cannot maintain himself, a law term, relating to the duty of maintenance; it included children, aged people, men disabled by sickness, paupers, etc.; maðr hverr til þess hann er fimtán vetra, þá er hann ómagi, N. G. L. i. 168; sinn ómaga á hverr fram at færa, Grág. i. 232; óðr maðr er ú. arfa síns, Js. 26; ef þræll verðr ú. af bardögum, Grág. ii. 155: the saying, úmæt eru ómaga orð. Gísl. 5; sveitar-ómagi, a pauper, a charity-boy or girl; úmaga aldr, meðan (the children) þau eru á ómaga aldri, Grág. i. 240; vera af ómaga aldri, to be grown up, Dipl. v. 3; ómaga bálkr, a section in the law, Grág. i. 230 sqq.; ómaga eyrir, the money of a minor, 176; ómaga bú, ómaga lýsing, Grág. (Kb.); ómaga skipti, ómaga sök, Grág. i. 264; ómaga tíund, K. Þ. K. 156; ómaga verk, Jb. 255; ómaga vist, Dipl. v. 5.

COMPDS: ómagalauss, ómagamaðr, ómagamót.