1 VÁPN
(vópn, vopn), n., old plur. v́pn or vópn; [Ulf. wêpna = ὄπλα; A. S. wæpen; Scot. wappen (in wappenshaw); Engl. weapon; O. H. G. wafan; Germ. waffen; Dan. vaaben; Swed. vapen]:—a weapon; þau eru vópn til þess talið, öx ok sverð, spjót, ok sviður ok bryntroll, K. Þ. K. 170; skotvagn er ok gott vápn, … tálgrafir eru góð vápn, Sks. 421, 425; vápnum ok herklæðum, Eg. 48; bera vápn, to bear weapons, Js. 6; leggja niðr vápn útanþings, N. G. L. i. 63; mun ek þér eigi vápnum verjask, Fms. ii. 257; ef hirð-drengr slær mann á vápn, missi hönd sina, N. G. L. ii. (Hirðskrá); um vápna ábyrgð, Grág. ii. 95; þau vápn vóru þá tíð, Eg. 189; it bezta vápn, 286; sverð allra vápna bezt, 746; sverð, it bitrasta vápn, Fms. ii. 255; vápn … hornbogi eðr lásbogi, Sks. 408; taka vápn sín af veggjum, Eg. 560; þeir fundu hesta sína ok vápn, Nj. 21, Sturl. ii. 69; sverð ok spjót ok braut þau af skapti … en vápnin (i. e. the steel part of the weapon) vafði hann í yfirhöfn sinni, Eg. 218.
2 VÁPN
COMPDS: vápnaafli, vápnabit, vápnabrak, vápnaburðr, vápnabúnaðr, vápnadómr, vápnafall, vápnaganga, vápnagangr, vápnaglamr, vápnakista, vápnalaust, vápnasamkváma, vápnaskipti, vápnastaðr, vápnastefna, vápnatak, vápnatollr, vápnaviðskipti, vápnaviti, vápnaþing.
3 VÁPN
B. PROPER COMPDS: vápnbautinn, vápnberr, vápnbitinn, vápnbærr, vápndauðr, vápndjarfr, vápndögg, vápnfimi, vápnfimr, vápnfærr, vápnföt, vápngrjót, vápngöfigr, vápnhanzki, vápnhestr, vápnhríð, vápnhæfr, vápnlauðr, vápnlauss, vápnrakkr, vápnrokkr, vápnslægr, vápnsteinn, vápnsækja, vápnsöngr, vápntreyja, vápnundaðr, vápnvana, vápnþrima.