1 ÝTA
t, [üt; Dan. yde = to give], to push out, launch; ok er hann rétti hönd sína til var sem ýtt væri stokknum at honum, Mar.; sízt honum var ytt af hlunni, Fms. vi. (in a verse); þrælarnir skolu róa at veiði-fangi, en Þórarinn bryti skal yta ok vera síðan hjá Þóreyju, but Th. shall help them to launch, but then remain with Th., Fs. 144 (ýta þeim, 176, l. c.); var þá ýtt skipinu, Sturl. iii. 56; freq. in mod. usage.
2 ÝTA
2. absol. to launch, start on a voyage; hvaðan ýttu þér (?), vér ýttum frá Gásum, Fms. vi. 360; vér ýttum af Noregi, Ld. 80.
3 ÝTA
II. metaph., yta gulli, to give gold, Edda (in a verse).