Fljóta

Old Norse Dictionary - fljóta

Meaning of Old Norse word "fljóta"

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

Old Norse word fljóta can mean:fljóta

fljóta
pret. flaut, 2nd pers. flauzt; flautt scarcely occurs, pl. flutu; pres. flýt, pl. fljótum, pret. subj. flyti; part. flotinn; sup. flotið: [A. S. fleôtan; Engl. float; O. H. G. fliozan; Germ. fliessen; Dan. flyde; Swed. flyta]
fljóta
1. to float on the water; sá þar fljóta langskip tjaldat, Eg. 88; þar sem þat flaut í höfninni, 359; láta þeir f. skipit, FmS. x. 347; par sá þeir f. fyrir skip Þorvalds, Korm. 234; hverir láta fljóta fley við bakka, Hkv. 2. 4; flýtr meðan lifir en sökkr þegar dautt er, Rb. 352: in the saying, flýtr meðan ekki sökkr, a phrase answering to the Engl. sink or swim; fugla er f. á vatni, fowls that swim, Grág. ii. 346; þá flýtr hann til lands, floats ashore, SkS. 94; séðú hve flotinn flýtr, Skálda 163.
fljóta
β. metaph. to float about, spread, of news, BS. ii. 143; láta orð f., Mar. 14; þat hefir flotið um þrjá bæi eðr fjóra, n. G. l. i. 141, Hom. 45.
fljóta
γ. reflex., láta fljótask, to drift, SkS. 133.
fljóta
2. to run, stream, of running waier; svá sem rennandi vötn f. at ýmissum uppsprettum, FmS. ii. 89: to form a pool, vötnin flutu fjórtán álna djúp, Stj. 58; með fljótandum tárum, with gushing tears, Mar.
fljóta
β. intranS. to be flooded; flaut hann allr í tárum, he was in floods of tears, FmS. x. 24; flutu í vatni augun klár, PasS. 2. 11; flaut í blóði gólf allt, the floor was flooded with blood, Eg. 217; jörðin flaut af hunangi, Stj. 453; ketillinn flýtr með feiti, BS. ii. 135; flaut allt land af mönnum, FmS. viii. 400.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚠᛚᛁᚢᛏᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.
Anglo-Saxon.
Dan.
Danish.
Engl.
English.
Germ.
German.
gl.
glossary.
l.
line.
m.
masculine.
n.
neuter.
O. H. G.
Old High German.
part.
participle.
pers.
person.
pl.
plural.
pres.
present.
pret.
preterite.
S.
Saga.
subj.
subjunctive.
sup.
supine.
Swed.
Swedish.
f.
feminine.
v.
vide.
L.
Linnæus.
metaph.
metaphorical, metaphorically.
reflex.
retlexive.
intrans.
intransitive.
trans.
transitive.

Works & Authors cited:

Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Hkv.
Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
Korm.
Kormaks Saga. (D. II.)
Rb.
Rímbegla. (H. III.)
Skálda
Skálda. (H. I.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Mar.
Maríu Saga. (F. III.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Stj.
Stjórn. (F. I.)
Pass.
Passiu-Sálmar.
➞ See all works cited in the dictionary

Back