1 HRESS
adj. [cp. A. S. and Hel. hrôr, and prob. akin to hraustr, qs. ‘hrers;’ cp. Germ. rührig, rüstig]:—hale, hearty, in good spirits; hann var af æsku-aldri ok þó maðr inn hressasti, Eg. 202; en þó var Kveldúlfr hress maðr ok vel færr, 84; hraustr ok vel hress, Ld. 56; en er allr herrinn hafði drukkit, þá vórum vér hressir, Al. 167; hann var hinn hressasti, he was quite well (after a sickness), Sturl. ii. 182; ú-hress, low, sickly, Stj. 374.