u, f. (gylfa), an ogre, a beast, a she-wolf (?); skal þá reyna hvárt meira má veita mér Pétr postuli ok hinn Helgi Hallvarðr, eðr hón gylfra in Gautska er þú trúir á, Fms. viii. 308, v. l. (the others read kýfla):—in the phrase, ganga gylfrum, to ‘go to the dogs,’ er þat helzt við orði, at gylfrum gangi vináttan, it is rumoured that your friendship is all gone to pieces, Band. (vellum MS.), where the Ed., ok er þat hætt við orði, at úmerkiliga þykki verða, 12 new Ed.