1 EF
A. neut. subst., older form if, Barl. 114, 124, Hkv. l. c., Vellekla l. c., Hkv. Hjörv. 33:—doubt, used in plur., hver sé if, what doubt can there be? Vellekla: it still remains in the phrase, mér er til efs, I doubt; en þar sem ef er á, wherever it is doubtful, K. Á. 28; hvervetna þar sem ef er á nokkuru máli, 204; ekki er til efs, at þeir menn ríða at grindhliði, it cannot be doubted, that…, Lv. 19; sæmilig til efs, dubiously good, rather had, Vm. 55; utan ef, without doubt, Fms. vii. 37, Stj. 421; fyrir utan allt ef, H. E. i. 519, Barl. l. c.
2 EF
B. conj. [Goth. ibai; A. S. and Scot. gif; Engl. if; O. H. G. ipu; Germ. ob; lost in Swed. and Dan.]:—if, in case; en ef þit eigit erfingja, Nj. 3; ef eigi (unless) væri jafnhugaðr sem ek em, 264; ef þú átt þrjár orrostur við Magnús konung, Fms. vi. 178; ef hann er varmr, if he is warm, 655 xxx. 1: very freq. as a law term = in case that, Grág., N. G. L.; en ef þeir gjalda eigi, þá, i. 127; en ef (MS. en) þeir vilja eigi festa, id.
3 EF
β. in poetry often with subj. (as in Engl.); inn þú bjóð, ef Eiríkr sé, if it be Eric, bid him come in, Em. I: nálgastu mik, ef þú megir, if thou may’st, Gm. 53; vega þú gakk, ef þú reiðr sér, if thou be wroth, Ls. 15; ef Gunnars missi, Akv. 11; ef hann at yðr lygi, Am. 31; ef sér geta mætti, Hm. 4; heilindi sitt ef maðr hafa nái (better than nair), 67: ellipt. passages where ‘if’ is omitted, but the subj. retained, v. Lex. Poët.; skór er skapaðr illa eðr skapt sé rangt (= ef skapt sé rangt), Hm. 127; but indic. sometimes occurs, ef hann freginn erat, 30; ef þitt æði dugir (indic.) ok þú Vafþrúðnir vitir (subj.), Vþm. 20: in prose the subj. is rare, and only in peculiar cases, e. g. nú munu vér á þá hættu leggja, ef (if, i. e. granted, supposed that) ek ráða ok binda ek við hann vináttu, Fms. iv. 82; ok bæta um þat, ef konunginum hafi yfirgefizt, xi. 283; þat var háttr Erlings, ef úvinir hans kæmi fyrir hann, vii. 319; en skotið á þá, ef þeir færi nær meginlandi, viii. 419; ef ek lifi ok mega’k ráða, Edda 34.
4 EF
II. if, whether, Germ. ob, with indic. or subj.; sjá nú, ef Jakob leysir hann af þessum böndum, 655 xxx. 3; þá spyrr Frigg, ef sú kona vissi, then Frigg asks, if the woman knew, Edda 37; hann kom opt á mál við konung, ef hann mundi vilja bæta Þórólf, Eg. 106; Egill spurði, ef hann vildi upp ór gröfinni, 234; at Bölverki þeir spurðu, ef hann væri með böndum kominn, Hm. 109; hitt vil ek fyrst vita, ef þú fróðr sér, Vþm. 6; vittu ef þú hjálpir, see if thou canst help, Og. 5:—this sense is now obsolete, and ‘hvárt’ (hvort) is used