m. [perhaps akin to garpr], a poet; g. enn ungi, the young bard, Lex. Poët.; biðjandi hjartans grepp minn góðan, göra fyrir mig drápu-korn, Jón Þorl.; skáld heita greppar, ok rétt er í skáldskap at kenna svá hvern mann, Edda (Arna-Magn.) ii. 528. greppa-minni, n. a kind of metre, Edda (Ht.); a kind of memorial verses, the questions in the first half stanza, the responses in the second, Edda (Ht.) 40.

II. a strange creature, a monster; sér hann þá hvar gengr greppr mikill (of a giant), þykist hann þá kenna Dofra tröll, Fb. i. 565; þá sá þeir ekki lítinn grepp (of a ghost) suðr við garðinn, ok var þar Klaufi ok hafði höfuðit í hendi sér, Sd. 160.