m. (kuðr, Skíða R. 34, for the sake of rhyme):—a murmur, grumbling, uproar; staðnaði þá kurr búandanna, Ó. H. 69, Hkr. i. 142; þá varð þegar kurr mikill af bóndum, Fms. i. 33; hann lét þá eigi heyra íllan kurr kaupmanna, Nj. 124; kurr nokkurr hafði verit í herinum, Fms. ix. 497, v. l.; engi þorði þenna kurr djarflega upp at kveða, Ó. H. 51; sögðu þeir honum kurr bónda um fjár-drátt, Fms. vi. 191.

2. rumour; þá flaug til konungs kurr nokkurr, Stj. 521; spurðisk þessi kurr í Vindland, Fms. x. 341; sá kurr mun loginn, Ld. 34.