1 náungr
m., older form = náungi, also contr. and with umlaut caused by the following u, nóngr, acc. ńng, Greg. 21; náungr annarr, Akv. 9; þá talaði hverr við sinn náung, Stj. 66; Guðs ást ok náungs, 677. 3; skunda at hjálpa náungi þínum í hans þurft, Stj.