1 SEF
n. [Engl. sedge; Dan. siv], sedge; var stráð gólf á Sæbóli af sefinu af Seftjörn, Gísl. 27; lykklaus sem sef, Al. 173; sem af sefi eðr slýi, Stj. 253; stokk af tágum ok sefi görfan, 251: poët., svarðar sef = the hair, Kormak.
2 SEF
COMPDS: sefdæla, Sefgrisnir, sefrein, seftjörn, sefvisk, sefþvengr.