1 skyr-bjúgr
m. [the etym. perh. from A. S. sceorfa, Engl. scurf, and bjúgr (q. v.), which word Icel. use of any tumor which sinks when touched, e. g. vind-bjúgr, vatns-bjúgr, skyr-bjúgr. In Dutch skyrbjúgr is called scheur-buyk, in Engl. scurvy, scorbutic, and in both the word may well be of northern origin]:—scurvy; tekr hann skyrbjúg í hafi, Þorst. Síðu H. 38; hann fékk mikinn skyrbjúg í munninn, Bs. i. 781 (also at sea); þrútnuðu upp á honum fætrnir, en skyrbjúgr hljóp í búkinn, 820.