1 SVARF
n. [sverfa], file dust; þélar hann sverðit allt í sundr í svarf eitt, Þiðr. 79; járn-svarf, kopar-s.; rauð svörf þélar, Lex. Poët., freq. in mod. usage.
2 SVARF
II. metaph. a hard fray, broil; þeim þótti í orðit nokkut svarf, Ísl. ii. 411; hann ríðr at í þessu svarfi, in the midst of the fray, Al. 40; ok sannast hit fornkveðna, at sitt ráð tekr hverr er í svörfin ferr, Fms. iv. 147.
3 SVARF
2. plur. shaving, extortion; með ránum ok svörfum, Fms. iii. 146; margr hefir sá meiri svörf (is more exacting), er minna treystir göngum, Skíða R. 23 (the passage should thus be emended).