1 TÓM
n. emptiness, vacuity; jörðin var eyði og tóm, Gen. i. 2.
2 TÓM
II. metaph. leisure = Lat. otium; þeir báðu hann gefa sér tóm til, at þeir hitti Aðalstein konung, Eg. 279; tóm er at klæðask, Bev.; gefa sér tóm til e-s, Hom. (St.); ljá e-m tóms, Ld. 276; Aron kvað nú eigi tóm at því, there was no time (leisure) for that, Sturl. ii. 69; ok væri lengra tóm til gefit, Fms. xi. 27; sá er úrækir langt tóm, 656 C. 34:—with prepp., the phrase, í tómi, at leisure, Fs. 105, Gullþ. 18, Eb. 256, Fms. ii. 261; leika við e-t í tómi, Fms. vi. 152, O. H. L. 22; hann kallaði ákaft en þau bjoggusk í tómi, Fms. x. 216; af tómi, by and bye, Nj. 18, Fs. 24; í góðu, ærnu tómi, in good, full leisure, Fms. viii. 88, Fb. i. 196.