n. [cp. trefr], in old writers only in pl. tröf, a hem, fringe;þá tók hón til trafanna es á klæðum þeim vóru er tjaldat var of kistuna, Bs. i. 347; hón hafði knýtt um sik blæju, ok vóru í mörk blá, ok tröf fyrir enda, a kerchief with blue marks or stripes and fringe at the ends, Ld. 244; at þeir göri tröf með dreglum um skikkjur sínar, Stj. 328 (= Lat. fimbria of the Vulgate); at snertum tröfum klæða sinna, … klæða-tröfum, the hems of one’s garment, Post. (Unger) 29.

II. in mod. usage traf, sing., is a white linen kerchief; hvítr sem traf, white as a traf: traf-hvítr, adj. id.: trafa-kefli, n. a mangle: trafa-öskjur, f. pl. a linen-chest.