Van-

古诺尔斯语词典 - van-

古诺尔斯语单词“van-”的含义

根据Cleasby & Vigfusson古诺尔斯语到英语词典定义:

古诺尔斯语单词 van- 可以表示:van-

van-
a particle prefixed to nouns and adverbs, [cp. vanr; Goth. and A. S. wan-, deficient; O. H. G. wana-]:—lacking, wanting: only used as a compd except in the phrase, of og van, or það er of sem van, now too much, now too little.
van-
B. In COMPDS van- is freq. as a prefixed particle, mostly denoting lacking, slowly, short, not sufficient, under-, but also simply as a negative, much like Gr. δυσ-: van-afla, -afli, adj. weak, waning in strength, Al. 5. FmS. vi. 107, SkS. 590. van-alinn, part. under-fed, Grág. i. 455. van-brúka. ð, to misuse; mod. van-brúkun, f. a misuse. van-burða, adj. born prematurely; v. eldi. 656 B. 7. van-búinn, part. unprepared, Korm. 202, Ld. 324, FmS. vi. 214, vii. 127, viii. 288. van-drengr, m. a bad man, FS. 166. van-dæmt, part. under-judging, i. e. too leniently: hafa v. eða ofdæmt, Grág. (pref.) van-efni, n. pl. lack of means, Grág. i. 257, Band. 31 new Ed., FmS. viii. 23. van-erð, f.(?). inferiority, n. G. l. i. 212. van-farinn, part. in a strait, FaS. i. 518 (see also the verse); vér erum vanfarnir hjá honum, we are much short of him, Orkn. 332. van-ferli, n. things going wrong, FmS. x. 131. van-festr, part. badly fastened, MS. 4. 8. van-fylgt, n. part.; hafa v. e-m, to back one slowly, BS. i. 739. van-færi, n. disability, Stj. 1. van-færr, adj. disabled, infirm, FmS. ii. 146, x. 354, xi. 325, FaS. i. 532, BS. i. 393; vanærr ok ílla heill, Hom. 122. van-gá, f. lack of care. van-gefinn, see vargefinn. van-gerðing, f. a defective fencing, Gpl. 382. van-geymsla, u, f. = vangá, Ld. 128, Jb. 42, Dipl. v. 26. van-geymt, n. part.; hafa v. e-s, to neglect, H. E. ii. 110. van-giptr, part. married beneath one, Nj. 17, v. l. van-goldit, part. n. underpaid, Ó. H. 87. van-gætt, n. part. = vangeymt, Gþl. 463. van-gæzla, u, f. = vangeymsla, Grág. ii. 341, FmS. viii. 364. van-görr, part. defective, imperfect, imperfectly done, half done, FmS. vi. 13, x. 318, BS. i. 59; ung Kristni ok mjök vangör, Fbr. 7; mér sýndisk vangört, faulty, FmS. x. 320. van-haft, n. part.; hafa v., not to get one’s due, Grág. i. 265. van-haga, að; imperS., mig vanhagar um e-t, to miss a thing, want. van-hagr, m. dismay, disadvantage, Grág. ii. 49, FmS. xi. 245, Fær. 7: misconduct, BS. i. 687. van-hald, n. a damage, loss; bíða vanhald af e-m, FmS. x. 421: in plur. ill-luck, thriftlessness, Band. 37 new Ed. van-haldinn, part. getting less than one’s due, wronged, H. E. ii. 126; ef þú þykkisk v., Ld. 108, Slurl. i. 77 C, FaS. ii. 297. van-hefnt, n. part. (better var-hefnt), Nj. 280, v. l. van-heiðr, m. dishonour, H. E. i. 562, FaS. ii. 289. van-heila, u, f. = vanheilsa, BS. i. 353. van-heilagr, adj. profane. van-heilindi, n. failing health, illness, FmS. vii. 208, viii. 280, H. E. i. 12. van-heill, adj. [A. S. wanhâl], not hale, disabled, ill, Grág. i. 50, FmS. x. 420; e-m verðr vanheilt, to be taken ill, Grág. i. 277: = pregnant, Bret. 10. van-heilligr, adj. ill, wretched, FmS. vii. 30. van-heilsa, u, f. failing health, illness, BS. i. 83, 84, 353 (v. l.), Grág. i. 226, FmS. vii. 157, passim. van-helga, að, to profane. van-helti, f., better vammhelti, q. v., Jb. 366 A. van-henta, t, to stand in need of, to want; hann kvað sér v. annat, he said it was not that he wanted, Ld. 212. van-hentr, adj.; e-m er e-t vanhent, it suits one not well, FmS. x. 260. van-herðr, part. not pushed up to one’s mettle, FaS. iii. 487. van-hirða, t; v. um e-t, to neglect. van-hirðing, f. = vangeymsla. van-hirzla, u, f. = vanhirðing, SkS. 446. van-hluta, adj. unfairly dealt with; verða v., to be worsted, Bjarn. 56, Ísl. ii. 255, Grág. i. 157, ii. 92, FmS. i. 306; rétta þeirra hlut er áðr eru v., Eb. 156. van-hlutr, m. an unfair share, Sturl. i. 47 C. van-hugaðr, n. part. [? A. S. vanhygig]; e-t er v. í máli, it was not well considered, Lv. 30. van-hyggja, u, f. a lack of forethought, Ld. 152; bæta fyrir vanhyggju mína, Valla l. 209. van-kunnandi, part. wanting in knowledge, ignorant, ill-informed,l. van-kunnigr, adj. ignorant. van-kunnindi, f. ignorance,l. (pref.) van-kunnusta (mod. van-kunnátta), u, f. want of knowledge, ignorance, H. E. i. 479. van-leitað, n. part.; e-s er v., examined imperfectly, BS. i. 329. van-lofaðr, part. under-praised, FmS. vi. 196. van-lokinn, part. half paid, of debt; vanloknar skuldir, Grág. i. 93. van-luktr, part. half finished; ganga frá mörgu vanluktu, Sturl. iii. 279. van-lykta, að, to leave unfinished, H. E. i. 409. van-lyktir, f. pl.; með vanlyktum, unfinished, half done, FmS. vi. 13; ok var at vanlykðum nökkut, er hón þó höfuð hans, Ísl. ii. 333; hvárigar vanlykðir (faults) er þær koma á goðans hendi, Grág. i. 94. van-mátta, adj. weak, sick, sore; í tána þá er v. var, a sore toe, Hrafn. 15. van-máttigr, adj. failing in strength, weak, impotent, FmS. v. 163. van-máttr, m. failing strength, illness, Eg. 565, Vápn. 17, FmS. ii. 12, BS. i. 84. van-megin, n. weakness, FmS. vii. 156: a swoon, fainting, sló yfir mik hræzlu ok vanmegni, 108. van-meginn (van-megn, Stj. 20), adj. weak, feeble, FmS. i. 305, Stj. 20, v. l.; v. af megri, Fb. iii. 447; höndina þá má vanmegnu, an infirm hand, Sturl. i. 189. van-megna, adj. = vanmeginn. van-megna, að, to weaken; v. sterkjan hug, Al. 6: reflex., vanmegnast, to faint, sink down, Vídal. passim. van-menni, n. (van-menna, u, f., Lv. 30; vanmennur þær, FmS. xi. 257), a worthless person, Gísl. 149, Vápn. 15, FmS. iii. 149. van-meta, adj. in a weak, bad condition; var fótrinn v., of a sick lEg. BS. i. 344; vanmeta skepna, an ill-favoured creature. van-metnaðr, m. a disgrace, Grett. 160 A. van-mettr, part. hungry,l. 3. van-mælt, n. part.; eiga e-t vanmælt, if thou hast anything unsaid, anything to say, BS. i. 668; hvárt mér verðr ofmælt eðr vanmælt, Nj. 232. van-mætti, n. an infirmity. van-refsaðr, part. not duly punished, Sturl. ii. 10. van-refst, n. part. = refsað; ef v. er af dómarans hendi, Gþl. 172. van-rekstr, m. = vanréttr, FmS. xi. 253, v. l. van-rétti, n. loss of right, LS. 40; þola v., Ó. H. 238: a defeat, Ísl. ii. 367. van-réttr, m. = vanrétti, FmS. xi. 253. van-rækiliga, adv. carelessly, slovenly, BS. i. (Laur. S.) van-rækja, t, to disregard, Stj. 157, FmS. xi. 423, K. Á. 72: reflex., vanrækjask e-n, FmS. viii. 252. van-rækt, f. lack of care,l. 332, H. E. i. 251, Dipl. ii. 14. van-rætt, n. part. not fully discussed; v. er um e-t, SkS. 271 B. van-samit, part. unsettled, Stj. van-semd, f. a disgrace, offence, Bjarn. 67. van-signaðr, part. cursed, Stj., MS. 655 xx. 3. van-skörungr, m. = vandrengr, FS. 4, Eg. 730. van-spurt, n. part. left unasked, SkS. 52, 191. van-stilli, n. lack of moderation, intemperance, Al. 45, 71; gefa svá kappsamliga mat, er á þessu mikit vanstilli, no measure, Ísl. ii. 337, FmS. vii. 162 (of a fit of insanity); v. lopts, Al. 55; þurfa menn ekki hér at lýsa v. (men need not shew ill temper) fyrir þessa sök, Sturl. i. 101 C. van-stilling, f. = vanstilli. Hom. 25. van-stilltr, part. wanting in tempcr, rash, FmS. i. 207, x. 264; marglyndr, vandlyndr ok v., wanting in temper, 420; v. í orðum, vi. 324: excessive, Stj. 142. van-svarat, n. part. insufficiently answered, of a question; hafa v., H. E. ii. 93; vanspurt eða v., SkS. 270. van-svefta, adj. having too little sleep. van-sæmd, f. dishonour, contumely, FmS. ii. 291, vi. 109. van-sætti, n. discord, Sturl. i. 101, v. l. van-sök, f. a fault, offence, Magn. 524. van-talað, n. part. = vanmælt; er enn mart vantalað, Lv. 20; á ek við hvárigan ykkarn vantalað, I want to speak to neither of you, FmS. v. 327. van-talit (van-talt), n. part. not full accounted for, short in the tally, Glúm. 385; oftalt, vantalt, Gþl. 478. van-tekit, n. part. pulled insufficiently, Eb. 242. van-traust, n. a lack of trust. van-trú, f. unbelief [Dan. vantro]; villa ok v., K. Á. 218, H. E. i. 390, Vídal. van-trúaðr, part. unbelieving, n. T., Vídal. van-trúnaðr, m. distrust, FmS. i. x. 398. van-unninn, part. unfinished; vanunnin verk, Grág. i. 157; lítið vas eptir vanunnit (undone) í víngarðinum, GrEg. 57. van-virða, t, to disregard, dishonour, put to shame, Ísl. ii. 238; affæra ok v., BS. i. (Laur. S.): part. vanvirðr, FmS. ii. 67, FS. 183; vanvirt, FmS. v. 326. van-virða, u, f. a disgrace, FS. 60, 159, Eb. 128. van-virðing, f. = vanvirða, FmS. ix. 278, 289, Gþl. 157, 181. vanvirðu-lauss, adj. not disgracing, Grett. 118. van-virkja, u, f. a defect, fault, Stj. 158, Ísl. ii. 201, v. l. van-vit, n. [Dan. van-vid = insanity], want of thought, Nj. 135, v. l. van-vita, adj. insane, n. G. l. i. 213, JS. 79. van-vitað, n. part. not quite known; enn er v. nökkut um sættina, Bjarn. 56. van-vizka, u. f. foolishness, Al. 115. van-þakkað, n. part. not duly thanked; eiga e-m e-t v. van-þakklátr, adj. ungrateful. van-þakklæti, n. ingratitude. van-þekking, f. lack of knowledge. van-þyrmsla, u, f. violation; v. hátiða, Hom. 146. van-þökk, f. unthankfulness.

可能的年轻符文铭文:ᚢᛅᚾ-
年轻符文从8世纪到12世纪在斯堪的纳维亚及其海外定居点使用

使用的缩写:

A. S.
Anglo-Saxon.
cp.
compare.
Goth.
Gothic.
O. H. G.
Old High German.
S.
Saga.
adj.
adjective.
adv.
adverb.
Dan.
Danish.
f.
feminine.
freq.
frequent, frequently.
Gr.
Greek.
i. e.
id est.
impers.
impersonal.
l.
line.
L.
Linnæus.
m.
masculine.
mod.
modern.
n.
neuter.
part.
participle.
pers.
person.
pl.
plural.
plur.
plural.
pref.
preface.
q. v.
quod vide.
reflex.
retlexive.
s. v.
sub voce.
v.
vide.
v. l.
varia lectio.

引用的作品与作者:

Al.
Alexanders Saga. (G. I.)
Band.
Banda-manna Saga. (D. II.)
Bjarn.
Bjarnar Saga. (D. II.)
Bret.
Breta Sögur. (G. I.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Dipl.
Diplomatarium. (J. I.)
Eb.
Eyrbyggja Saga. (D. II.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Fb.
Flateyjar-bók (E. I.)
Fbr.
Fóstbræðra Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Fær.
Færeyinga Saga. (E. II.)
Gísl.
Gísla Saga. (D. II.)
Glúm.
Víga-Glúms Saga. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Greg.
Gregory. (F. II.)
Grett.
Grettis Saga. (D. II.)
Gþl.
Gulaþings-lög. (B. II.)
H. E.
Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Hrafn.
Hrafnkels Saga. (D. II.)
Jb.
Jóns-bók. (B. III.)
Js.
Járnsíða. (B. III.)
K. Á.
Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
Korm.
Kormaks Saga. (D. II.)
Laur. S.
Laurentius Saga. (D. III.)
Ld.
Laxdæla Saga. (D. II.)
Ls.
Loka-senna. (A. I.)
Lv.
Ljósvetninga Saga. (D. II.)
Magn.
Magnús Saga jarls. (E. II.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
N. T.
New Testament.
Orkn.
Orkneyinga Saga. (E. II.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Sól.
Sólarljóð. (A. III.)
Stj.
Stjórn. (F. I.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
Valla L.
Valla Ljóts Saga. (D. II.)
Vápn.
Vápnfirðinga Saga. (D. II.)
Vídal.
Vídalíns-Postilla.
➞ 查看词典中引用的所有作品

Back