1 BARAR
mod. börur, f. pl. [A. S. bär; Hel. bara; Engl. bier and barrow; Lat. feretrum], a hand-bier; borinn í börum um fjallit, Fms. vii. 9, Bs. i. 352: sometimes to be carried on horseback (by two horses), báru þeir Guðmund í börum suðr til Hvítár, … bararnar hrutu ofan, Bs. i. 508 (Sturl. ii. 49 C spells barir): esp. the funeral bier, hearse, to be carried on horseback, lagði þegar kistuna í bunar barar, 655 xxii, Fms. x. 149; mæddust hestarnir undir börunum, Finnb. 322, cp. líkbörur; now also liggja á nátrjám (nátré) in like sense. The sing. in D. N. i. no. 70 is perh. a bad reading.