m., usually spelt óstr, without aspiration, Fms. vi. 419, viii. 433, ix. 311, Sturl. iii. 251: in mod. usage óst, f.; but the aspirated initial is borne out by the kindred words hósta, hósti:—the throat, the upper part of the chest and the lower part of the throat, Bs. i. 382, Fms. ix. 311, v. l.; var Haraldr konungr lostinn öru í óstinn svá at þegar stóð blóðbogi út um munninn, vi. 419; í hálsstemnit frammi fyrir hóstinn, Finnb. 214; hafðu ekki bera óstina! (fem.)