Kná
Old Norse Dictionary - kná
Betydningen af oldnorske ordet "kná"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
Oldnorske ordet kná kan betyde:kná
- kná
- a defect. verb, for the conjugation of which see Gramm. p. xxxiii; the pres. infin. knegu nowhere occurs, whereas a pret. infin. knáttu occurs in Sighvat (FmS. vi. 40); a subj. pres. knega, knegi, knegim, Hkv. 2. 34, Fsm. 22, 25, 41, Stor. 15, n. G. l. i. 89; pret. knáði for knátti, FmS. xi. 296 (in a verse), Rekst.; with a suff. neg. kná-at, non potest, Gm. 25; knák-a, non possum, Hým. 32, Am. 52; knegu-t, plur. non possunt, Hkv. Hjörv. 13: [A. S. cnáwan; Engl. know]:—I know how to do a thing, I can, or quite paraphrastically like Engl. do; ek kná sja, I can see, i. e. I do see, freq. in poetry, always followed by an infinitive, but very rare in prose:
- kná
- I. in poetry; öllu gulli kná hann einn ráða, Fm. 34; hver er þær kná hafa óviltar, Sdm. 19; knáttu sjá mey und hjálmi, Fm. 44; melta knáttu, Akv. 36; er vörðr né verr vinna knátti, Gkv. 33; ef ek sjá knætti, 22; ef hann eiga knætti, Skv. 3. 3; ok knætta ek þér í faðmi felask, Hkv. 2. 27; knættim hefna, Gh. 5; kneguð oss fara, ye cannot confound us, Hkv. Hjörv. 13; knega ek grami fagna, Hkv. 2. 34: knegi hníga, Fsm. 25; knegi sofa, 41, 42; sá er trúa knegim, Stor. 15; skjöldu knegut þar velja, Akv. 4; knákat ek segja, I can never say, Hým. 32; knáka ek þess njóta, Am. 52; ek hykk þá knáttu (pret. infin.) kjósa, Sighvat; ginnunga-vé knáttu brinna, did burn, Haustl.; knáttu drúpa, they did droop, Eg. (in a verse); knátti svelgja, Ýt. 4; unnir knegu glymja, Gm. 7; bjöllur knegu hringjask, Ó. H. (in a verse); hann kná kjósa, he does choose, Vsp. 62; knáttu sporna, they did spur, 28, Og. 9; hann knáði velja, Rekst.; knáði lenda, FmS. xi. 296 (in a verse); hann knátti vakna, did awake, Bragi; ér knáttuð skipta, ye did share, Edda (in a verse); ek kná stýra, Landn. (in a verse); kná-at sú veig vanask, Gm. 25; kná snúa, Vsp. (Hb.)
- kná
- II. in prose; þá kná þat grafa í kirkju-garði, then it can be buried in a churchyard, n. G. l. i. 12:—I shall, in law phrases, várr kná engi blandask við búfé, n. G. l. i. 18:—I can, I do, þá skulu þingmenn veita honum vápnatak til þess at hann knegi verja jörð sína lögum at dómi, n. G. l. i. 89; hann knátti engu bergja (he did not taste) af himneskum sætleik, Eluc. 59; þeir báðu at þeir knætti sjá líkama Clement pafa, Clem. 47.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚴᚾᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- defect.
- defective.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- freq.
- frequent, frequently.
- gl.
- glossary.
- i. e.
- id est.
- infin.
- infinitive.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- neg.
- negative.
- plur.
- plural.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- S.
- Saga.
- subj.
- subjunctive.
- uff.
- suffix.
- v.
- vide.
Værker & Forfattere citeret:
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fsm.
- Fjölsvinns-mál. (A. II.)
- Gm.
- Grímnis-mál. (A. I.)
- Hkv.
- Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
- Hkv. Hjörv.
- Helga-kviða Hjörvarðssonar. (A. II.)
- Hým.
- Hýmis-kviða. (A. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Stor.
- Sona-torrek. (A. III.)
- Akv.
- Atla-kviða. (A. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fm.
- Fafnis-mál. (A. II.)
- Gh.
- Guðrúnar-hefna. (A. II.)
- Gkv.
- Guðrúnar-kviða. (A. II.)
- Haustl.
- Haustlöng. (A. I.)
- Hb.
- Hauks-bók. (H. IV.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Og.
- Oddrúnar-grátr. (A. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Sdm.
- Sigrdrífu-mál. (A. II.)
- Skv.
- Sigurðar-kviða. (A. II.)
- Vsp.
- Völuspá. (A. I.)
- Clem.
- Clements Saga. (F. III.)
- Eluc.
- Elucidarium. (F. II.)