KNÁ

Oldnordisk ordbogsopslag

Definitioner

1 KNÁ

a defect. verb, for the conjugation of which see Gramm. p. xxxiii; the pres. infin. knegu nowhere occurs, whereas a pret. infin. knáttu occurs in Sighvat (Fms. vi. 40); a subj. pres. knega, knegi, knegim, Hkv. 2. 34, Fsm. 22, 25, 41, Stor. 15, N. G. L. i. 89; pret. knáði for knátti, Fms. xi. 296 (in a verse), Rekst.; with a suff. neg. kná-at, non potest, Gm. 25; knák-a, non possum, Hým. 32, Am. 52; knegu-t, plur. non possunt, Hkv. Hjörv. 13: [A. S. cnáwan; Engl. know]:—I know how to do a thing, I can, or quite paraphrastically like Engl. do; ek kná sja, I can see, i. e. I do see, freq. in poetry, always followed by an infinitive, but very rare in prose:

2 KNÁ

I. in poetry; öllu gulli kná hann einn ráða, Fm. 34; hver er þær kná hafa óviltar, Sdm. 19; knáttu sjá mey und hjálmi, Fm. 44; melta knáttu, Akv. 36; er vörðr né verr vinna knátti, Gkv. 33; ef ek sjá knætti, 22; ef hann eiga knætti, Skv. 3. 3; ok knætta ek þér í faðmi felask, Hkv. 2. 27; knættim hefna, Gh. 5; kneguð oss fara, ye cannot confound us, Hkv. Hjörv. 13; knega ek grami fagna, Hkv. 2. 34: knegi hníga, Fsm. 25; knegi sofa, 41, 42; sá er trúa knegim, Stor. 15; skjöldu knegut þar velja, Akv. 4; knákat ek segja, I can never say, Hým. 32; knáka ek þess njóta, Am. 52; ek hykk þá knáttu (pret. infin.) kjósa, Sighvat; ginnunga-vé knáttu brinna, did burn, Haustl.; knáttu drúpa, they did droop, Eg. (in a verse); knátti svelgja, Ýt. 4; unnir knegu glymja, Gm. 7; bjöllur knegu hringjask, Ó. H. (in a verse); hann kná kjósa, he does choose, Vsp. 62; knáttu sporna, they did spur, 28, Og. 9; hann knáði velja, Rekst.; knáði lenda, Fms. xi. 296 (in a verse); hann knátti vakna, did awake, Bragi; ér knáttuð skipta, ye did share, Edda (in a verse); ek kná stýra, Landn. (in a verse); kná-at sú veig vanask, Gm. 25; kná snúa, Vsp. (Hb.)

3 KNÁ

II. in prose; þá kná þat grafa í kirkju-garði, then it can be buried in a churchyard, N. G. L. i. 12:—I shall, in law phrases, várr kná engi blandask við búfé, N. G. L. i. 18:—I can, I do, þá skulu þingmenn veita honum vápnatak til þess at hann knegi verja jörð sína lögum at dómi, N. G. L. i. 89; hann knátti engu bergja (he did not taste) af himneskum sætleik, Eluc. 59; þeir báðu at þeir knætti sjá líkama Clement pafa, Clem. 47.

Runeindskrift

ᚴᚾᛅ

Mulig runeindskrift i yngre futhark

Anvendte forkortelser

Almindelige forkortelser

A. S.: Anglo-Saxon.
ch: chapter.
defect.: defective.
Engl: English.
Engl.: English.
f.: feminine.
freq: frequent, frequently.
freq.: frequent, frequently.
gl: glossary.
gl.: glossary.
i. e.: id est.
id: idem, referring to the passage quoted or to the translation
infin.: infinitive.
l.: Linnæus.
m.: masculine.
n.: neuter.
neg: negative, negatively.
neg.: negative, negatively.
p.: page.
plur.: plural.
pres.: present.
pret.: preterite.
S.: South, Southern.
subj.: subjunctive.
suff: suffix.
suff.: suffix.
uff.: suffix.
v.: vide, verb.

Værker & Forfattere

Akv.: Atla-kviða. (A. II.)
Am.: Auðunnar-máldagi. (J. I.)
Clem.: Clements Saga. (F. III.)
Edda: Edda. (C. I.)
Eg.: Egils Saga. (D. II.)
Eluc.: Elucidarium. (F. II.)
Fm.: Fafnis-mál. (A. II.)
Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fsm.: Fjölsvinns-mál. (A. II.)
Gh.: Guðrúnar-hefna. (A. II.)
Gkv.: Guðrúnar-kviða. (A. II.)
Gm.: Grímnis-mál. (A. I.)
Haustl.: Haustlöng. (A. I.)
Hb.: Hauks-bók. (H. IV.)
Hkv.: Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
Hkv. Hjörv.: Helga-kviða Hjörvarðssonar. (A. II.)
Hým.: Hýmis-kviða. (A. I.)
Landn.: Landnáma. (D. I.)
N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)
Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Og.: Oddrúnar-grátr. (A. II.)
Sdm.: Sigrdrífu-mál. (A. II.)
Skv.: Sigurðar-kviða. (A. II.)
Stor.: Sona-torrek. (A. III.)
Vsp.: Völuspá. (A. I.)

Vis alle kilder

KNÁ

KNÁ