1 MERGR
m., gen. mergjar, dat. merg, but mergi, Ls. 43; pl. mergir; [A. S. mearg; Scot. mergh; Engl. marrow; Germ. mark; Dan. marv]:—marrow, Edda 28, Grág. ii. 91; frost og fjúk. er fast á búk frosinn mergr úr beinum, a ditty, passim.
2 MERGR
2. metaph. pith; mergr ritninganna, Mar.; af mergjum hjartans, id.; þat er m. málsins, þat er enginn m. í því, and the like.
3 MERGR
COMPDS: merglauss, mergleysi, mergruni.