1 met
1. n. pl. the weights of scales; einir pundarar, ein met ok mælikeröld, Gþl. 522; vega í skálum með metum, 523; vórti teknar skálir ok met, Fms. vi. 183; skálir góðar, þar fylgðu tvau met, annat af gulli en annat af silfri, xi. 128; meta-skálir góðar með metum, Ám. 55: the phrase, koma sínum metum við, to use one’s own weights, one’s own wages; Ribbungar kómu þar aldri sínum metum við, could never have their own way there, Fms. ix. 367, v. l. (Fb. l. c. mætti, but wrongly); þar hefir hamhleypan Dís komið við metum sínum, Fas. ii. 395.
2 met
2. metaph. esteem; vera í miklum metum, in high esteem; í litlum metum, in low esteem, meta-skálir, f. pl. scales, Ám. 55.
3 met
2. n. sing. = mát, an estimate, D. N. ii. 31; lög-m., Mar. (pref. p. xxxv).