Rakna

Betydningen af oldnorske ordet "rakna"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet rakna kan betyde:rakna

rakna

að, to be unwound, unwind itself; en þráðrinn raknaði af hörhnoða, Fms. vi. 296; rakna upp, to get loose, of a seam or the like: þá lætr Loðinn rakna hendr af Sigríði, L. loosened the grasp, let S slip through his hands, FbR. 138; láta hendr rakna niðr fyrir sik, to let the hands sink, hold them still, Sks. 92 new Ed.

rakna

2. to be paid back, restored; láta ránit R., to slip it, yield it up, Bs. i. 15, SturL. ii. 210 C; enda verða at R. (must be discharged) leigurnar allar fyrst, Grág. i. 188, 189; þá skal allt R. féit þat er með var fundit, 276; ok raknar þá mundrinn, in that case the ‘mund’ is to be paid, 318; þá raknar undan þeim er áðr höfðu, 190; at gripir jarls raknaði, that they should be restored to him, Fms. xi. 87.

rakna

3. láta trú eðr vinfengi R. eðr réna, to slacken or lessen, Hom. (St.); láta eigi sannindi rakna, H. E. i. 245; seint tók gleðin at rakna, Skíða R.

rakna

II. rakna við, to come to one’s senses, come to oneself, of one in a swoon and the like; Þorsteinn raknaði skjótt við, Fb. i. 417; jarl féll þá í úvit … jarl raknaði við, 212; en aðrir menn fluttu Jón til lands kominn at bana, sátu þeir yfir honum þar til er hann raknaði við, Fms. vii. 166, Orkn. 238, Fas. ii. 87; rakna úr roti, to recover from a stunning blow: of grief, Fs. 153: of a person astray, þar til er Guðmundr raknar við, at þeir mundu eigi fara rétt, Bs. i. 472: hence the mod. corruption, ranka við sér, of a person who has lost his way and comes to himself again.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚱᛅᚴᚾᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser