Sút
Old Norse Dictionary - sút
Betydningen af oldnorske ordet "sút"
Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:
- sút
- f. [A. S. suht; sút and sótt are identical, but sótt is used of physical sickness, sút in mental]:—grief, sorrow, affliction; ala sút um e-t, to pine, Hm.; verða e-m at sútum, to cause grief to, Hallfred: the older sense of sickness is perceptible in Hm. 147; manna bölva sútir hverjar, Hðm. 1; eigi sút né sótt, FmS. ii. 199 (Rev. xxi. 4); sorg ok sút, Stj. 265; sút ok iðran, H. E. i. 484; sút sízt mátti sorgum létta, sút flaug í brjóstið inn, PasS. 11. 8.
Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛋᚢᛏ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser
Forkortelser brugt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- f.
- feminine.
- m.
- masculine.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
Værker & Forfattere citeret:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hðm.
- Hamðis-mál. (A. II.)
- H. E.
- Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Pass.
- Passiu-Sálmar.
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)