1 SÚT
f. [A. S. suht; sút and sótt are identical, but sótt is used of physical sickness, sút in mental]:—grief, sorrow, affliction; ala sút um e-t, to pine, Hm.; verða e-m at sútum, to cause grief to, Hallfred: the older sense of sickness is perceptible in Hm. 147; manna bölva sútir hverjar, Hðm. 1; eigi sút né sótt, Fms. ii. 199 (Rev. xxi. 4); sorg ok sút, Stj. 265; sút ok iðran, H. E. i. 484; sút sízt mátti sorgum létta, sút flaug í brjóstið inn, Pass. 11. 8.