Tefla

Betydningen af oldnorske ordet "tefla"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet tefla kan betyde:tefla

tefla

d, [tafl], to play at tables or draughts; tefldu í túni teitir vóru, Vsp., Hkr. iii. 320; menn skolu ok eigi t. svá at þeir leggi fé við, Grág. ii. 198; konungr sat ok teflði hnettafl, FmS. vi. 29; sumir tefldu skáktafl eða hnettafl eða kvátru, Konr.; tveir menn vóru á heystáli ok tefldu, brann þar ljós, Ísl. ii. 69; t. kvátru, Sturl. ii. 184; þá skildi á um tafl, vildi Sámr bera aptr riddara er hann hafði telft í uppnám, iii. 123: metaph. in the phrase, t. e-n upp, to take one up, beat in a game of draughts; þann veg máttú mér mest upp tefla, Ld. 42; hann hefir ykkr upp teflt um fjárreiður, Bjarn. 40; ekr hart at mönnum ok eru margir þá upp tefldir, Ísl. ii. 132; en sá er tefldr verðr til eyris, gjaldi konungi tólf aura, ok svá sá er af honum teflir, JS. 128.

tefla

2. the word is also used of dice; the early passion of the Teutons for the dice is attested by Tacit. Germ. ch. 24, cp. the story in Magn. S. ch. 49 (Orkn. 200 referring to England), as also the Icel. phrase, um lífið er að tefla, life is on the die, metaph. of a great emergency.

tefla

II. to weave checks (= byrða borða), of ladies’ work; hón saumaði, teflði, eða vann aðrar hannyrðir, BS. i. 341.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᛏᛁᚠᛚᛅ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser