Tefla

Betydelsen av det fornnordiska ordet "tefla"

Enligt Cleasby & Vigfussons fornnordisk-engelska ordbok:

Fornnordiskt ord tefla kan betyda:tefla

tefla

d, [tafl], to play at tables or draughts; tefldu í túni teitir vóru, Vsp., Hkr. iii. 320; menn skolu ok eigi t. svá at þeir leggi fé við, Grág. ii. 198; konungr sat ok teflði hnettafl, FmS. vi. 29; sumir tefldu skáktafl eða hnettafl eða kvátru, Konr.; tveir menn vóru á heystáli ok tefldu, brann þar ljós, Ísl. ii. 69; t. kvátru, Sturl. ii. 184; þá skildi á um tafl, vildi Sámr bera aptr riddara er hann hafði telft í uppnám, iii. 123: metaph. in the phrase, t. e-n upp, to take one up, beat in a game of draughts; þann veg máttú mér mest upp tefla, Ld. 42; hann hefir ykkr upp teflt um fjárreiður, Bjarn. 40; ekr hart at mönnum ok eru margir þá upp tefldir, Ísl. ii. 132; en sá er tefldr verðr til eyris, gjaldi konungi tólf aura, ok svá sá er af honum teflir, JS. 128.

tefla

2. the word is also used of dice; the early passion of the Teutons for the dice is attested by Tacit. Germ. ch. 24, cp. the story in Magn. S. ch. 49 (Orkn. 200 referring to England), as also the Icel. phrase, um lífið er að tefla, life is on the die, metaph. of a great emergency.

tefla

II. to weave checks (= byrða borða), of ladies’ work; hón saumaði, teflði, eða vann aðrar hannyrðir, BS. i. 341.

Möjlig runinskrift i yngre futhark:ᛏᛁᚠᛚᛅ
Yngre futhark-runor användes från 800- till 1200-talet i Skandinavien och deras utländska bosättningar