1 þræta
u, f., older and better þrætta, D. N. v. 57, B. K. 51, [Dan. trætte]:—a quarrel, wrangling, litigation, Nj. 16, Fms. vi. 373, viii. 157, 338, Sks. 650, passim; þrætu-bók, a book of dialectics; þrætu hagi, a disputed pasture, Ann. 172.
2 þræta
COMPDS: þrætudólgr, þrætugjarn, þrætumál, þrætusterkr, þrætuteigr.